‘Weer niet gezegd wat ik wilde zeggen.’

‘Ai, te kort door de bocht gereageerd, het floepte er al uit voordat ik er erg in had.’

‘Balen dat ik de kans voorbij heb laten gaan om iets terug te zeggen.’

‘Waarom reageert ze toch altijd zo defensief als ik iets zeg?’

Herken je dit soort gedachtes? In een reflex reageer je en ben je er achteraf niet blij mee of krijg je een reactie van de ander waardoor je je realiseert dat je niet bereikt hebt wat je wilde bereiken.

Vele keren per dag schieten we de autobiografische snelweg op. Oftewel we zetten onbewust ons overlevingsgedrag in dat NU niet meer effectief is of dat ons vasthoudt in patronen waar we niet meer blij mee zijn. Ooit hebben we dit gedrag, deze afweermechanismen ingezet om te overleven. Het was nodig om er te mogen en kunnen zijn, zodat de mensen om ons heen van ons hielden, ons goed vonden en voor ons wilden blijven zorgen. 

Helaas is het gedrag, dat we als kind op basis van onze talenten en kwaliteiten onbewust hebben ingezet en ontwikkeld, niet altijd meer helpend of juist zelfs uitputtend als we dit gedrag blijven voortzetten als volwassenen en we vanuit urgentie schieten in bijv. de helpmodus, je zelf klein maken, alles zelf doen en geen hulp vragen of jezelf juist terugtrekken en onzichtbaar maken. Het is allemaal begrijpelijk gedrag vanuit dat het als kind effectief was en op basis van je talenten en kwaliteiten de best mogelijke optie. 

Maar wat als je te veel hooi op je vork neemt, geen nee kunt zeggen, als goed nooit goed genoeg is of je wilt je laten horen of wel laten zien dat je het niet allemaal alleen red.  Dan is er iets nodig om dit vaak onbewuste en automatische en autobiografische gedrag om te gaan zetten in nieuw gedrag. Dat is echter nog niet makkelijk, want de ingeslepen patronen passen ons als geen ander. Om deze patronen te veranderen heb je training van de hersenen nodig. 

Gedrag wordt namelijk ingezet door een gedachte en deze voedt een gevoel en dat zet aan tot gedrag. En dat allemaal in 0,01 seconde. We merken wel wat we doen en ook herkennen we vaak nog wel het gevoel, maar de (beperkende) gedachte zijn we ons vaak niet bewust. Deze gedachte op het spoor komen is de eerste stap. Deze gedachte houd je gegijzeld en laat je iedere keer weer doen wat je niet wilt doen. 

Als je je negatieve, belemmerende gedachte op het spoor bent kun je deze omzetten naar een positieve, helpende gedachte (bijv. de Go-er of Allower uit de TA) en vandaaruit een nieuw scenario schrijven voor situaties waar je nu elke keer in vastloopt.

Dit nieuwe scenario schrijf je voor ‘Het filmpje’, oftewel een visualisatie die je vele keren kunt doen om de nieuwe, helpende gedachte, het gevoel dat je wilt en het nieuwe gedrag dat je wilt inzetten langzaamaan in te laten slijpen. 108 dagen lang!

Maria Asberg