Autonoom en soeverein zijn voor mij woorden die zo mooi door kunnen galmen door hun aangename echo. Ze herhalen zichzelf vanuit de geschiedenis van de oude Grieken. Autonomie, een woord dat is ontleend aan het Grieks (αυτονομία), is ‘zelfwetgeving’. Auto betekent zelf, terwijl nomos wet betekent. Letterlijk is autonomie dan ook een situatie waarin je de vrijheid hebt om je leven in te richten naar je eigen wetten. Je bent in staat om in verbinding te zijn met de ander en tegelijkertijd je eigen verlangens en drijfveren te blijven voeden. Dat draagt bij aan ons gevoel van zingeving, dankbaarheid.
Tegelijkertijd is het een hele klus om vanuit je autonome zelf iedere situatie tegemoet te treden in de waan van alle dag. Je omgeving en je eigen interne criticus sta je soms toe om te knabbelen aan je autonomie. Als je in contacten op je werk, familie of vriendenkring, jezelf beperkingen oplegt, jezelf niet toestaat om bepaalde zaken uit te spreken of te vragen om dat wat je nodig hebt, heb je je autonomie naar de Weight Watchers gebracht. Je mag iets van jezelf niet, wat je eigenlijk wél wil. Of je hebt nog geen ruimte gemaakt voor het mogelijke ‘nee’ van de ander waardoor je je vraag niet durft neer te leggen. Je ware verlangen houd je voor jezelf als kaarten voor je borst.
Er komt een moment dat je zoveel kaarten hebt, dat je ze uit je handen laat vallen. Teveel verboden, teveel restricties die je jezelf hebt opgelegd, leef je omgekeerd uit op een ander moment. De momenten waarop je alleen bent, bijvoorbeeld. “En nu ben ik aan de beurt!” Je geeft je grenzeloos over aan een fles wijn, je gaat de doos bonbons te lijf, je Netflixt tot diep in de nacht of je shopt van alles wat je eigenlijk niet nodig hebt. Je bent aan het compenseren, onbewust. Je bent uit verbinding met jezelf en je hebt even maling aan je omgeving. Zij zijn immers mede-schuldig aan het feit dat jij je zo voelt?
Deze valkuil, dit misverstand is een verhaal in je hoofd. Als je onder ogen kan zien dat dit niet gaat over de ander maar over jou, herpak je de regie weer. Waar zit je angst om risico’s te nemen? Wat maakt dat je bang bent om je afgewezen te voelen? Leg deze vragen eens voor jezelf op de weegschaal, niet je autonomie!
Walda Botter
